Football en Weddings

Zit ik dan weer op mijn zondag avond met een snotterende neus een verhaaltje voor jullie te schrijven. Die snotterende neus komt niet omdat ik verdrietig ben, maar omdat ik nota bene in Gambia waar het elke dag boven de 30 graden is een flinke verkoudheid heb opgelopen! Dit kan natuurlijk alleen mij weer overkomen. Maar laat ik maar snel gaan vertellen hoe deze week is verlopen.

Nadat ik zondag lekker een verhaal had getypt zijn we samen met Ami naar de Madinka dans geweest. Toen ik daar aan kwam dacht ik toch echt dat ik bij het foute uur van Qmusic was beland. De vrouwen die overdag normaal gesluierd lopen hadden zich goed verkleed voor deze dans. Van legervrouwen tot aan doorschijnende t-shirts. Wie had dat gedacht. En dan nog de dans.. Ze springen in het rond, stampen op de grond en duwen elkaar heel hard uit de cirkel. Het leek wel een wedstrijd. Maar het was super leuk om te zien. Helaas verpestte een flinke regen en onweersbui het feestje, maar voor een paar vrouwen mocht dat de pret niet drukken. Die bleven lekker in de plassen doorstampen. Voor ons was het daardoor wel wat minder. We hebben snel onze taxi gebeld en zijn lekker naar huis gegaan. De volgende dag moesten we natuurlijk gewoon weer aan de slag.

Op maandag begon ik met de middagdienst, heerlijk uitslapen dus… Helaas uitslapen is hier niet voor mij weggelegd aangezien ik elke dag om 8.00 klaar wakker ben. Net voor wij aankwamen in Gambia was er een grote container met allemaal spullen voor het ziekenhuis aangekomen. Hier zaten ook een hele hoop dozen met baby kleding bij. 1x in de twee weken is op dinsdag bij de kliniek ook het consultatie bureau. Wij konden dus op maandagochtend 100 tasjes gaan vullen met babykleding om dinsdag uit te delen aan alle vrouwen die langskwamen. Om 14.00 begon dan mijn dienst. Ik kan er eigenlijk niet zo veel over vertellen. In de middagdienst is er een stuk minder te beleven dan in de ochtenddienst.

Dinsdag was dus de dag van het consultatie bureau. We waren al gewaarschuwd dat de vrouwen vanaf 7.00 al komen binnen wandelen en een hoop lawaai maken. Ik moet toegeven, ik heb er niet zo heel veel last van gehad. Om 10.00 was het moment daar, we mochten de tasjes uit gaan delen. Door verhalen van andere was ik best een beetje bang, omdat er was verteld dat de vrouwen nog wel eens ruzie konden gaan zoeken met elkaar. Gelukkig viel dit allemaal reuze mee. We hebben hulp gehad van Omar die de vrouwen een beetje in bedwang hield. Het was leuk om te zien welke kleertjes wie had gekregen. Zo had ik maandag 3 barbiebroekjes ingepakt. En toevallig haalde een vrouw die heel blij uit een tasje. Verder heb ik meegekeken hoe het er hier aan toe gaan bij zo’n consultatie bureau. Het systeem begrijp ik nog steeds niet, maar het werkt. Het is eigenlijk een soort van lopende band werk.
In mijn middagdienst kwam er een hele zieke oude mevrouw binnen. Zij mankeerde iets aan haar lever en wij konden dat niet behandelen. Zij moest naar een ander ziekenhuis, alleen is de regel daar wie het eerst komt wie het eerst maalt. En ze helpen maar een bepaald aantal patienten op 1 dag. Zij moest dus de nacht bij ons blijven en zou de volgende dag vroeg naar dat ziekenhuis gaan. Helaas is zij die nacht overleden. Dit was nog maar de tweede patient die in het afgelopen jaar is overleden. Helaas in de periode dat wij er waren en dat Rosanne nachtdienst had, maar uiteindelijk was het wel beter.

Woensdag heb ik eigenlijk maar twee uurtjes gewerkt. Dit omdat onze wijk voetbal ploeg, Sateba moest voetballen. Dit was een kwart finale en het zou heel spannend worden was ons verteld. Een soort van Feyenoord – Ajax. Dat wilde ik natuurlijk niet missen. Samen met onze nieuwe buurvrienden zijn we die kant op gegaan. Het was een stuk drukker dan de wedstrijd waar we eerder waren geweest. De tubab’s vlogen ons weer om de oren. En alle kindjes wilde ons aanraken en vasthouden. Maar wij waren er natuurlijk voor de voetbal. Sateba speelde in het oranje, hoe toepasselijk. Het was echt een kraker, een fanclub die alleen maar aan het zingen en springen waren, een aantal vechtpartijen hier en daar. Het was net echt feyenoord - ajax.
Spannend was het ook zeker. Uiteindelijk werd het 1-1 en moesten er penalty’s worden genomen. Ik moet zeggen. Ik werd er zelf een beetje zenuwachtig van. Ik wilde toch wel dat ze zouden winnen. En dat deden ze gelukkig ook na een spannende penaltyreeks. Wat hebben we gejuicht. Toch nog een oranje elftal waar we voor mochten juichen. Ik kijk nu al uit naar de halve finale.

Donderdag gebeurde er in mijn middagdienst weer vrij weinig. Bij onze buren gebeurde er wel wat. Er was een hoop muziek en een hoop mensen. Er was een bruiloft aan de gang. Dat wilde wij natuurlijk wel eens meemaken. We zijn er heel brutaal gewoon heen gegaan. Op het eerste gezicht had ik het idee dat ik bij een dragqueen show was beland. De vrouwen hier zijn best groot. En als zij geen hoofddoek op hebben dan hebben zij een pruik op. Ze hebben mooie jurken aan en een hoop make up op. Net drag-queens dus…
De bruiloft was van Engelse man met een Gambiaanse vrouw. De gasten zitten allemaal in een rondje om een soort dansvloer. Eigenlijk zijn het alleen de vrouwen die dansen. Ze dansen op dezelfde gekke manier als bij de madinka dans. Ineens sprongen er ook wat toeristen tussen de dansende vrouwen. Ik heb vooral toegekeken vanaf de kant. Die dans van hier heb ik nog niet onder de knie.. En wat ook een voordeel was van blijven zitten en toekijken was dat binnen een uur mijn haar aan één kant was gevlochten door allemaal meisjes die daar rond liepen. Ik zag er prachtig uit al zeg ik het zelf….

Vrijdag was eigenlijk mijn vrije dag. Maar omdat ik natuurlijk woensdag maar een paar uurtjes had gewerkt ben ik vrijdagochtend maar gaan werken. Dit was wel nodig ook. Het was erg druk en Jaka zat er in haar eentje.
Na de lunch hadden we een intervisie samen met Annemieke. Even gehad over hoe we het hier vinden en het werk. Wat gaan we doen als opdrachten etc. Ik heb er voor gekozen om het rapporteren hier op te gaan pakken. Dat kennen ze hier eigenlijk niet zo goed. Ze schrijven maar wat op en het is allemaal onleesbaar en alles staat door elkaar. Een leuk projectje dacht ik zo.
Na de intervisie was het toch echt tijd om weekend te vieren. Samen met Annemiek zijn we naar Senegambia geweest. Het toeristische gedeelte. Hier hebben we eerst lekker aan het zwembad gelegen bij een hotel. Daarna zijn we lekker met zijn alle pizza gaan eten. Dit hadden we wel verdiend na zo’n week. Hier begon dan ook mijn verkoudheid…

Zaterdag hadden we afgesproken om vroeg met Essa naar het monkey park te gaan. Maar het was cleaning day. Dit heeft de president ooit een keer in het leven geroepen. Het is de bedoeling dat iedereen dan het land gaat schoonmaken. Jullie begrijpen natuurlijk wel dat eigenlijk iedereen het gebruikt om uit te slapen. Tussen 9.00 en 13.00 mag er ook niet met auto’s gereden worden. Ons uitstapje werd dus een beetje verlaat. Maar we gingen wel. Ik voelde mij niet heel goed maar aapjes kijken wilde ik natuurlijk niet overslaan.
Eerst zijn we naar Serrekunda market geweest. Dat is een grote deels overdekte markt die verdeeld is in 4 delen. Eten, kleding, zooi en nog iets.. Erg indrukwekkend om te zien. Maar ook wel een beetje vies. De geur die er in de slagers gedeelte hang wil ik niet nog een keer ruiken. Dat was een partij smerig. En dan ook al die vliegen die op dat vlees zitten. Ik hoop niet dat Lisa ons vlees daar haalt.
Toen was het eindelijk tijd om de aapjes te gaan bekijken. Dit was weer in Senegambia. Onderweg hadden we vast noten gekocht om ze te voeren. Essa lokte bij de ingang van het park de aapjes mee wat meer binnen het park in. Daar was het tijd om 1 voor 1 met een zak nootjes de aapjes te voeren en leuke foto’s te maken. Ik moet zeggen, ze zijn best brutaal. Ze gaan op je zitten en grijpen gewoon de noten weg. Ik vond het erg leuk om dit een keer mee te maken. Hoe vaak gebeurt het nou dat er apen op je gaan zitten en je handen vast pakken.
Hierna heeft Essa ons nog een paar leuke plekjes langs het strand laten zien. Ik heb hier maar een vers fruitdrankje gehaald, in de hoop dat ik me beter zou gaan voelen en die avond mee uit kon gaan.
Maar helaas, ’s avonds voelde ik mij niet beter. Ik heb toen maar besloten niet mee uit te gaan. Erg jammer, maar wel beter. Ik moest die nacht ook nog mijn bed uit om weer naar het vliegveld te gaan om weer een nieuw meisje op te halen.
Vanochtend voelde ik mij al een stuk beter dan gisteren. Vandaag stond in het teken van voetbal. Vanochtend eerste via de face time Feyenoord meegekeken. En daarna hebben we de hele middag hier langs het voetbalveld gezeten. Het was weer erg gezellig. En Sateba heeft weer gewonnen vandaag ( nu voor de big cup, je speelt hier 2 competities)!

Tijdens het schrijven van dit verhaal werd ik weggetrokken achter mijn computer om weer naar een bruiloft te gaan. Vandaar dat ik dit verhaal nu, op de maandagochtend af maak. Gisteren heb ik wel een beetje gedanst, ik probeer het onder de knie te krijgen. Maar het is toch moeilijker dan ik dacht. Ook heb ik gisteren tijdens de bruiloft een liefdesbrief gekregen van een geheime aanbidder. Een klein meisje kwam hem brengen en zei dat die van haar broer was. Ik heb hier wel hard om gelachen.
Ik denk dat ik toch te veel heb gedaan gisteren. Ik ben snel mijn bed in gedoken met een snotterende neus, koorts en paracetemol. Ik voel me gelukkig weer wat beter. Vandaag begin ik met een week nachtdienst. Diensten van 20.00 tot 8.00. Ik ben benieuwd hoe ik dit gaat volhouden.

Tot volgende keer allemaal!