Winter is coming

Weer een beetje verlaat, maar het wordt nu een beetje standaard om daar elke keer mee te beginnen.

Ik zit nu te typen met het idee dat ik over 3 weken op dit moment dus gewoon weer in Nederland zit. Wauw, de tijd is echt voorbij gevlogen.

Er is weer een leuke week voorbij. Geen spannende uitjes maar gewoon weer gezellig.

Nadat ik een paar keer pech heb gehad met een bevalling bijwonen was het van de week toch mijn geluksdag. Tijdens mijn middagdienst werd er een heel lief leuk klein ventje geboren. Ik dacht altijd dat bevallingen uren duurde, maar hier in Gambia duurt het hoogstens 3 uur. En veel lawaai maken de vrouwen hier ook niet. Volgens mij is dat omdat dat niet mag. Na nog geen kwartier persen kwam er dus een mooi ventje ter wereld. Dit was de eerste keer dat ik zag dat de moeder ook echt blij was met haar kindje. Ze zeggen dat ze hem naar mij gaan vernoemen, Sanna komt hij dan te heten. Ik ben benieuwd.

Wat ook erg leuk was de afgelopen week, was dat tijdens mijn middagdienst de kinderen van school langs kwamen. Een soort van schooldokter afspraak. Ze werden nagekeken door de dokter, en als er iets mis was dan werd dat opgeschreven. Uiteindelijk worden dan de ouders gebeld of zij langs willen komen. Veel kinderen mankeren wat aan hun tanden. Soms komt er ook een heftig verhaal tussendoor dat ze vertellen dat ze worden geslagen door hun moeder. Ook weer leuk om een keer mee te maken. En hierdoor ging de middagdienst, die normaal voor mijn gevoel uren duurt, ook een heel stuk sneller.

Donderdag hadden we een spontante bruiloft van onze buurjongen. Tot aan van de week nooit geweten dat hij een vriendin had. En ineens werden we uitgenodigd voor een bruiloft. Bleek het ook nog eens een Engelse vrouw te zijn, die zeker wel een paar jaar ouder was. Precies waar Gambia dus om bekend staat. Maar dat ter zijde.
Dit keer een bruiloft die niet op de compound werd gehouden maar in de buurt van Senegambia. Dikke party dachten wij dus. Ook natuurlijk omdat het Engelsen waren. Dat viel dus eerlijk gezegd zwaar tegen. Na een uur wachten kwam het bruidspaar eindelijk aanzetten. En toen was het tijd om te eten. Helaas iets wat wij allemaal niet lekker vonden, maar dat werd geregeld. Wij kregen blanke eten, kip met aardappel en noodles. Al die tijd zaten alle gasten te chillen op een stoel en werd er niet echt gefeest en gedanst. Wij waren het eigenlijk een beetje zat.
Dus besloten wij gezellig met al die meiden maar richting de strip te gaan, om daar lekker een hapje te eten en een drankje te doen. Misschien heel asociaal, maar het duurde allemaal erg lang.
In Senegambia hebben we lekker een pizza’tje op, een paar potjes gepooled, lekker biertjes gedronken en natuurlijk wat danspasjes gemaakt.
Ik had voor mijzelf besloten dat ik uiterlijk 2.00 naar huis wilde gaan. De taxi had ik al gebeld. Maar we konden niet allemaal in de taxi dus we moesten in 2 ploegen. Ja, dan ben ik ook de beroerdste uiteindelijk niet en dan wil ik best nog wel even een taxi ronde wachten… Jullie begrijpen nu natuurlijk wel dat ik 2.00 dus niet gehaald heb.







Gert en Inge zijn deze week ook gezellig op bezoek. Met hun zijn we dan ook zaterdag meegenomen naar een opening van een nieuwe school in Siffoe. Zij hebben aan de bouw van deze school, als stichting, een steentje bijgedragen. Erg formeel voor Gambiaanse begrippen. Een hoop tenten en een hoop stoelen. Ze hadden een strak programma. Alleen leer Gambia kennen, staat er op het programma dat het om 10.30 begint, dan kan je er al vanuit gaan dat het dus 11.30 begint. En dat was dus ook het geval.
Het was een lange zit van zeker 3 uur, met een hele hoop sprekers. Eerlijk gezegd duurde het mij af en toe te lang. Maar je moet alles een keer mee maken toch?
Na afloop kregen we zelfs nog een lunch. Tafeltjes netjes gedekt en alles werd geregeld. Gelukkig niet te pittig, maar ze weten in Gambia nog niet zo goed wat nou de beste porties zijn voor 1 persoon. Het is eigenlijk altijd te veel.. En elke keer schaam ik me weer dat ik bijna een vol bord terug geef. Zeker omdat ik weet dat een hele hoop mensen niet genoeg geld hebben om te eten. Maar dan hoop ik elke keer maar weer dat ze het dan nog stiekem achter de schermen opeten.

Ondanks de hele dag stilzitten waren we allemaal kapot die avond. Stappen zat er dus niet meer in. Gelukkig was dat ook niet nodig. Er was namelijk een soort van buurtfeest georganiseerd. Het begon allemaal met een kleine kinderdisco. Wat was dat genieten, een hele hoop kleine kinderen helemaal los. Zo’n momentje wat je dag helemaal goed maakt.
Hierna was het tijd voor het ‘grote mensen feest’. Een hoop mensen, 2 boxen, 1 DJ en een hoop rappers. Alles wat ze nodig hadden om een leuke avond te organiseren. Lamin, de buurjongen, trakteerde ons zelfs nog op een freestyle rap, oh wat was hij trots op zichzelf en wat hebben wij hard erom moeten lachen.
Eerlijk gezegd vond ik de muziek van de kinderdisco iets leuker. Daar kon ik tenminste mijn dansmoves nog op los laten gaan. Maar ik mag niet klagen. Ik heb weer gelachen en weer een fijne avond gehad met iedereen.

Zondag stond er natuurlijk een stranddag op de planning, maar helaas. Ook hier is het wel eens bewolkt. De stranddag werd een Penoza marathon dag. Ook niet verkeerd. Maar de hele dag thuiszitten houden we natuurlijk niet van.
Dus besloten we het weekend gezellig met zijn alle af te sluiten met een lekker hapje te eten bij poco loco. En niet te vergeten, een klein dansje.

Maar nu moet ik natuurlijk nog even mijn titel uitleggen. Niet alleen in Nederland is de winter begonnen maar hier ook. Heel raar eigenlijk. Ik zit hier nu met 30 graden een leuk verhaaltje te schrijven en dan noem ik het winter. Dit komt omdat het ’s avonds erg af op het moment. ’s Nachts slaap ik tegenwoordig zonder de ventilator, en gisteravond tijdens mijn nachtdienst, heb ik gewoon met een dik vest aangezeten. We praten dan over op zijn laagst, 15 graden…
Dit gaat nog wat worden als ik straks thuiskom en gelijk door ga naar Oostenrijk. Oke daar denk ik voorlopig nog maar niet aan.
Het enige voordeel is dat de muggen hierdoor verdwijnen.

Deze week wordt het druk. Nachtdienst en weinig tijd om te slapen overdag, maar dat vertel ik volgende keer!

Tot volgende week!