The week of the goat

Hallo iedereen!

Ik weet het, ik ben weer een dag te laat. Het was iets te druk gisteren dus vandaar. Laat ik maar snel vertellen hoe deze week is verlopen.

Ik zal eerst maar even vertellen over de werkweek. Deze week had ik administratie dienst. Ik had hiervoor een opdracht gekregen van Annemiek. Namelijk de patiëntendossiers aanpassen en zorgen dat het geld nog maar op 1 plek in het ziekenhuis wordt verzameld. De dossiers waren halve a4tjes. Ik heb nu een heel a4 ontwikkelt waar alle informatie van de patiënt op komt te staan. Ook wordt hierop afgetekend door de receptie als een patiënt betaald heeft. Bijvoorbeeld voor een lab test of de medicatie. Maandag middag hebben we de eerste exemplaren in het ziekenhuis laten zien. Al het personeel kwam mij bedanken en feliciteren omdat ze er zo blij mee waren. Maar ze hadden er eigenlijk nog niet mee gewerkt. De eerste dag dat we het nieuwe dossier gingen gebruiken was het dan ook CHAOS. Ik heb echt heel hard moeten werken. Helaas zat het ook tegen dat er die dag ook precies heel veel patiënten waren. De receptie heeft het ineens super druk gekregen want de patiënten kunnen nu wel 4x terug komen om te komen betalen. Maar ik kan nu zeggen, iedereen weet hoe het werkt en het loopt erg soepel allemaal. Ik ben best trots op mijzelf.

Woensdag vonden wij dat we wel een middagje zwembad hadden verdiend. Annemiek had ons al gewaarschuwd dat het erg druk op de weg zou zijn want donderdag en vrijdag was Tobaski, oftewel het offerfeest. Dus iedereen moest nog even op het laatste moment boodschappen doen. Dat hebben we geweten ook. Het stuk waar we normaal een half uurtje over doen duurde nu zo’n 2 uur. Maar ik kan je vertellen, ik heb mijn ogen uitgekeken. Geiten op daken van auto’s, geiten achterop de scooter, geiten in de kofferbak of gewoon geiten op de achterbank. Ik heb me rot gelachen Het leverde ook erg leuke foto’s op. Ik heb de geiten ook nog geprobeerd te waarschuwen door uit het raam te schreeuwen dat ze moesten vluchten omdat ze die dag daarna onthoofd zouden worden.
Maar helaas ze luisterde niet…
’s Avonds heb ik samen met een collega nog een henna op mijn had laten zetten, donderdag was namelijk Tobaski dus we moesten er natuurlijk wel goed uit zien. Waar ik alleen geen rekening mee had gehouden was dat het misschien nog wel nat zou zijn als ik naar bed zou gaan. Guess what, ik werd donderdag wakker met een kopie van mijn hand in mijn gezicht. Ja dat kan alleen mij weer overkomen.

Donderdag was het dan ook eindelijk zo ver, Tobaski. Het feest waar alle Gambianen zich al weken druk om maakten. Zij moesten nieuwe jurken hebben, haren moesten gevlochten worden, geiten gekocht en natuurlijk moest er vooral niet gewerkt worden. Je raad het al, wij moesten aan het werk. Maar gelukkig was het voor mij alleen maar de ochtenddienst en mocht ik af en toe even weg. Om 10.00 zijn we allemaal richting het voetbalveld gegaan. Deze werd dit keer niet gebruikt voor een voetbalwedstrijd, maar nu waren er honderden mensen aan het bidden. Heren moesten voor, anders zouden ze misschien wel worden afgeleid door de kont van de dames. En ook hiervoor hadden Gambianen moeite met de tijd. Een groot deel kwam aangerend toen het bijna was afgelopen. Maar al die biddende mensen leverde in ieder geval wel een heel gaaf gezicht op.
Daarna was het tijd voor het wat minder leuke gedeelte. Het slachten van de geiten. Ik wilde eerste niet gaan kijken, maar bedacht me later van, hoe vaak zal ik zo’n kans nog krijgen. Dus hop, niet aanstellen en gewoon naar de buren en kijken hoe de geit wordt geslacht. Langzaam aan bracht iedereen van de compound zijn geit naar een centraal punt. Hier zouden ze 1 voor 1 alle geiten slachten. Na de eerste geit vond ik het eigenlijk wel genoeg maar ik heb het toch nog wat meer geiten volgehouden. Het bloed stroomde eruit. En ze waren nog niet eens echt dood. Kinderen gingen daarom ook maar op de poten staan en wachten tot ze echt dood waren. Nee het was niet echt een heel lekker beeld, maar ik heb het gezien en dat wilde ik uiteindelijk.
Snel nog even een paar uurtjes gewerkt, en toen was het tijd voor ons om onze prachtige Gambiaanse jurken aan te trekken. We hadden ze tenslotte hiervoor gekocht. En we waren uigenodigd bij de buren, dan moet je er natuurlijk wel goed uitzien. Aangekomen bij de buren kregen we dan ook, hoe kan het ook anders, geit aangeboden. Ik had niet gedacht van mijzelf dat ik dit zou eten. De eerste hap ging dan ook niet heel soepel, het was zo hard en zo taai dat ik het niet eens kreeg doorgeslikt. Met een grote slok water lukte het uiteindelijk. Geit heb ik die middag verder even overgeslagen.
’s Avonds hebben we gezellig met de overburen/buren/vrienden in de straat gezeten. De muziekinstallatie werd naar buiten gehaald en natuurlijk de bbq. Er was geit genoeg dus ze wilden voor ons nog wel wat geit klaarmaken. Dit kon ik eigenlijk niet weigeren. Poging 2 ging niet zo goed. Ik kreeg het dit keer helemaal niet doorgeslikt. Heel asociaal heb ik het dan ook uitgespuugd. Gelukkig beviel poging 3 beter en uiteindelijk heb ik de hele avond geit gegeten. Het was een leuk en druk daagje.

Vrijdag was het nog steeds Tobaski, ik heb toen ook weer de ochtend gewerkt zodat ze in het ziekenhuis meer vrij konden krijgen. ’s Middags zijn we weer bij de voetbal geweest. Dit keer geen officiële wedstrijd maar de oudjes tegen de jonkies. Was ook weer erg leuk om te zien.
’s Avonds zijn we met de buren uit geweest in Senegambia. Onderweg zijn we een paar keer stopgezet door de politie, overloaded zeiden ze dan. En wat doe je dan, gewoon wat geld in de handen drukken en dan mag je weer verder. Het is hier verder ook totaal niet corrupt. Eenmaal aangekomen in Senegambia zagen we pas hoe druk dat het was, niet normaal en dat allemaal door Tobaski. En warm in de club, dat was ook niet gezond. Mij kon je gewoon letterlijk uitwringen. Maar wat hebben we het met zijn alle naar ons zin gehad. Heerlijk gedanst, meegezongen en een biertje gedronken. Lachen gieren brullen als je met die Gambianen op stap bent.

Op zaterdag wilden wij heel graag naar het zwembad/strand. Even bijkleuren, wij moeten tenslotte chocolade bruin terugkomen. We zouden vroeg weggaan. Helaas versliep natuurlijk de helft zich door de avond ervoor. Of misschien komt het wel omdat we allemaal een beetje Gambiaanse trekjes krijgen. Uiteindelijk een uur later dan gepland konden we eindelijk gaan. We wilden met de bustaxi gaan. Dit kost ongeveer omgerekend €0,20. Maar omdat we met 8 meiden stonden stopten er geen enkele taxi voor ons. Tijd om te splitsen, ja hoor. Binnen 2 minuten zat iedereen in een auto. De ene helft gratis, en de andere helft in de bustaxi. Eenmaal aangekomen zijn we naar een super mooi hotel geweest. Hier hebben we heerlijk met zijn alle de hele middag liggen relaxen en genoten van het heerlijke weer. Na een tijdje voelde iedereen zich wel als een flink gekookte kreeft. Tijd om weer richting huis te gaan. Hiervoor hadden we eigenlijk wel iets heel leuks bedacht. Een lift competitie. In tweetallen zo snel mogelijk thuiskomen door zo min mogelijk geld uit te geven. Geweldig was dit. Ik zat samen met Pien in een team. Allebei wilden wij zo graag winnen. Wij vertrokken als eerste. Al binnen 5 minuten werden wij ingehaald door het tweede duo. Dat konden wij natuurlijk niet hebben. Gelukkig hadden wij het eerste deel een super lift. Deze man was namelijk te laat voor werk ( daar hebben Gambianen nou nooit last van …), dus hij moest flink doorrijden en laat zijn werk nou eigenlijk best dicht bij onze eindbestemming zijn. Al snel hadden wij het andere duo dan ook weer ingehaald. Daarna snel overgesprongen in een pick up, maar die reed de verkeerde kant op. Wat hebben we gelachen. Het laatste stuk reden wij met twee jongens mee die ons in de straat afzette. Hier hebben wij gerend naar de poort. Wij zouden en moesten winnen. De buren zaten ons flink vreemd aan te kijken, rennen met dat warme weer en gillen? En dan moesten ze ook nog een foto maken terwijl wij flink bezweet waren. Wij het snel allemaal uitgelegd. En we bleken de eerste te zijn die thuiskwamen. Maar dat zegt natuurlijk nog niks want iedereen was op een ander tijdstip vertrokken. Uiteindelijk zijn Pien en ik tweede geworden. Een reistijd van 45 min, met 2 auto’s en geen dalassi uitgegeven. Best goed gedaan al zeg ik het zelf.
’s Avonds hebben we nog even met de buren op straat gezeten. Maar lang hield ik het niet vol, ik voelde mijzelf erg gaar. En ik moest zondag met de buurman mee naar de sportschool ’s ochtends…

Ja daar gaat dan je wekker op de zondagochtend om naar de sportschool te gaan. Hier had ik natuurlijk wel flink spijt van. Maar niet aanstellen en gewoon gaan. Gelukkig was Elise mee om mij een beetje te motiveren. Een uurtje sporten is eigenlijk ook wel lekker. We hebben ge-squasht en in de zaal wat oefeningen gedaan. Dat viel toch wel flink tegen zo in de warmte. Maar ik heb het gedaan en dat voel ik nu ook.
’s Middags was een nieuwe poging voor ons om naar Lamin Lodge te gaan. Vorige week werden wij natuurlijk halverwege weggeregend. Nu werd het ook wel weer erg donker toen wij weggingen, en de donder was ook al weer te horen. Maar B-boy vertelde ons dat het echt droog zou blijven. Erg veel vertrouwen hadden wij niet, maar we hadden de afspraak gemaakt dat hij ons dat wel zou komen ophalen als het wel zou regen. Dus daar gingen wij dan, een tweede poging naar Lamin Lodge. Een heerlijke wandeling naar een super mooi plekje. Lamin Lodge ligt aan de rivier en is helemaal opgebouwd met hout. Heel gaaf om te zien. We wilden daar lekker relaxt een drankje doen en van het prachtige uitzicht genieten, maar helaas was het niet heel relaxt. Er lopen daar namelijk wilde apen. En deze hadden het een beetje op ons gemunt. Ik werd dan ook bijna aangevallen. Dit leverde wel een leuk filmpje op. Uiteindelijk stal de aap mijn drinken. Hier kon ik dan wel weer om lachen. Maar erg relaxt zaten wij er niet meer dus we zijn maar weer snel richting huis gegaan. Heel erg vonden Nienke, Marije en ik dat niet. Zo konden wij in ieder geval nog even NOS studio sport kijken.
Gisteravond hebben wij een spelletjesavond gehouden met alle meiden. Het Ik hou van Holland spel. Vandaar dat ik geen tijd had om jullie op de hoogte te stellen. Maar ik heb wel een gezellige avond gehad.

Ik besef me nu ineens dat ik vandaag al weer een precies een maand hier zit. Nog maar 2,5 maand te gaan…. De tijd gaat eigenlijk wel heel erg snel, misschien wel TE snel. Maar dat hoort erbij als je het naar je zin hebt.

Ik stop er nu mee voor vandaag. Een nieuwe week is weer van start gegaan. En er staan weer wat leuke dingen op het programma.

Tot volgende week allemaal!