Safari time

Ik zal maar even heel eerlijk zijn. Ik heb eigenlijk totaal geen zin om een verhaaltje te schrijven. Maar zal het toch maar doen. Niet alleen om jullie op de hoogte te houden maar ook voor mijzelf als herinnering.

Ik had natuurlijk nachtdiensten afgelopen week. Ja je weet dat dat betekent, eigenlijk niet veel meegemaakt doordeweeks.

Op woensdag na dan. Woensdag was een speciale dag op de school. Marry Vonk en haar familie kwamen langs. Zij heeft hier 5 jaar in Gambia gezeten om de school helemaal op te zetten. Zij is dus een belangrijk persoon voor de school. Woensdag werd dan ook alles uit de kast gehaald.
Toen wij aankwamen werden de kinderen al netjes neergezet. Maar wat een hoop kinderen, het waren er wel honderden. Niet normaal. Dat dat allemaal in dat gebouwtje past begrijp ik nog steeds niet. Iedereen stond in een lijn rond het schoolplein, sommige met posters in hun hand om de familie te verwelkomen. Om het helemaal af te maken werd er ook nog even flink getrommeld op de djembé’s. Sommige kinderen stonden druk te dansen. Heel lief om te zien. Nu kwam alleen het probleem. De kinderen werden 45 min van te voren al klaargezet. Zet maar eens een paar honderd kinderen in de brandende zon. Die raken natuurlijk op een bepaald moment hun concentratie kwijt. Ze liepen overal, en de leraren waren het overzicht een beetje kwijt. Van de mooie lijn was dan ook niet veel meer overgebleven. Ik vroeg me af of dat wel weer goed zal komen voordat Marry kwam.
Maar ik moet toegeven, 2 seconden voor dat Marry kwam stond iedereen weer netjes in een lijn en werd er weer flink getrommeld. Één groot feest, en om het af te maken kwamen er ook nog een soort van monsters. Een hoop kinderen waren erg bang voor ze, ze verschuilden zich dan achter ons en begonnen dan keihard te janken. Eerlijk gezegd vond ik ze ook best wel eng. Verder was het een hoop getrommel, geschreeuw en een beetje dans.

Zaterdag was het zo ver. Ons safaritripje naar Senegal. Echt een super mooi land. En toch ook weer een beetje anders dan Gambia, wat ik niet verwacht had. Maar Senegal oogde wat rijker, er waren nette wegen, redelijke huizen, verkeersborden en zelfs zebrapaden. Ik kan hier natuurlijk niet helemaal goed over oordelen want je hebt altijd beter en mindere buurten in een land. Maar de wegen waren al een heel erg groot verschil met de wegen bij ons. Wat wel fijn was aangezien we een lange tocht voor de boeg hadden. Zand weggetjes hadden de reis toch minder aangenaam gemaakt. Maar laat ik bij het begin van de dag beginnen. Mijn wekker ging om 5:45. Half slaapdronken liep ik naar de douche toe. Wakker worden onder een koude douche, tas inpakken, ontbijten en ik was er klaar voor. Stipt 06:30 vertrokken we naar Banjul, de hoofdstad van Gambia. Vanaf Banjul namen we de ferry naar Barra. Een dag tripje naar Banjul stond nog op mijn to do list voor de aankomende tijd maar hier ben ik zeker op terug gekomen. Want wat is dat een vieze stad zeg. Overal stinkt het, geen enkele normale weg te vinden en alles is vies. De bevolking zegt ook niet te willen wonen in Banjul. Ze werken er alleen en gaan daarna weer terug naar hun dorpje. Wat ik nu dus goed begrijp. We hadden een mooi plekje op het dek van de ferry. Dit was de eerste ferry die in de ochtend vertrok dus er stond een grote rij voor de poort om de boot op te kunnen gaan. Wat een erg mooi gezicht was om te zien van bovenaf. Wij hadden een andere ingang naar de boot toe, vandaar dat wij er al opzaten. Hier was ik het niet mee eens, wij worden anders behandeld dan de bevolking hier. Hier loop ik iedere dag tegen aan. Dat gebeurd in een restaurant maar ook hier in het dorp als we bij onze vrienden op bezoek zijn. Iedereen staat voor ons op, zodat wij kunnen zitten, wij krijgen als eerst eten en vervolgens mag de rest van de familie er pas van eten en wij kunnen hier altijd liften maar Gambianen zelf worden nauwelijks meegenomen. Daarin tegen proberen ze ons natuurlijk wel altijd af te zetten qua prijzen. Maar dit hoort er allemaal bij alleen vind ik het na vijf weken nog steeds moeilijk om te accepteren. Ik wil niet anders behandeld worden als we op bezoek zijn maar zodra je ‘nee’ zegt, voelen zij dit juist als een belediging. Maar oké, ik heb zeker genoten van mijn mooie plekje omdat we de prachtige zonsopkomst goed mee konden maken. De oversteek duurde drie kwartier en verliep goed. Eenmaal aangekomen in Barra, gingen we onze dalasi’s wisseln voor CFA’s. Vanaf Barra reden we met een op ‘jeep’ naar Senegal. Over de jeep had ik zeker mijn twijfels of die de tocht naar Senegal wel zou overleven maar dat heb ik hier wel vaker met auto’s. Wonderbaarlijk (zoals altijd) deed de jeep het beter dan ik had verwacht. De reis verliep soepel, de douane ging snel en onderweg nog even een lekker broodje met ei bij de shop gehaald. Net over de grens ligt het wildpark: Fathala. Waar we ontvangen werden door een aantal mega schildpadden. Nadat de betaling van het park geregeld was, ging onze safari beginnen. Het regenseizoen in hier nog steeds in volle gang waardoor alles in bloei staat en alles super groen is. Heel erg mooi natuurlijk maar niet heel erg handig om dieren te kunnen spotten. In de verte hebben we een aantal giraffe gezien, een hoop antilopes en een eland. Maar voornamelijk weg geburnd in de zon.
Gelukkig stond het leukste van de gehele trip nog op ons te wachten: met leeuwen lopen. En wat was het gaaf!! Zo blij als een kind liep ik door de bush bush met twee leeuwen voor mij. En natuurlijk vele mooie foto’s gemaakt. Maar foto’s kunnen bij lange na niet het gevoel omschrijven wat je van deze prachtige dieren krijgt. In de jeep terug naar Barra was iedereen moe, het is ook zwaar om de hele dag te zitten en dieren te kijken ;). De terug weg ging ook weer helemaal goed. Nog even geluncht in Banjul en vervolgens naar huis gereden. Toen we thuis kwamen ging iedereen even een tukje doen en daarna tijdens het avond eten heerlijk nagepraat over deze fantastische dag. We zijn weer een ervaring rijker en een stempel in mijn paspoort natuurlijk.
De dag goed afgesloten bij night club Willis met Pien, Roos en Elise.

En dat we de dag goed hadden afgesloten was weer te merken die dag erna. Gelukkig hadden we weer een stranddag ingepland. De zon scheen dan wel niet, maar het was heerlijk.
Deze dag hebben Pien, Roos, Elise en ik afgesloten met een wijntje, heerlijke ‘tapas’, zonsondergang en live music.

SHIT, weer een week voorbij.

Deze week begint mijn soort vakantie. Coen komt namelijk woensdag en ik vind zelf wel dat ik een weekje hotel verdien met het zware leven hier. Natuurlijk staat er ook weer een leuke excursie gepland voor het weekend.

Tot volgende week allemaal.


PS. Shoot out naar Pien voor het fantastische stukje over Senegal! Pienbak.waarbenjij.nu ;)
PPS. uiteindelijk viel het verhaaltje typen best mee.