Sinterklaas in de bush bush

Oh, bijna mijn laatste verhaaltje alweer. En ik heb dan ook weer een hoop te vertellen.

Afgelopen week begon mijn week maandagavond met een pyjama party met alle meiden. 3 Matrassen in de woonkamer, koekjes, drankjes, kaarsjes en spelletjes. En waarom? Nou gewoon omdat het kan! Een gezellige avond/nacht met de meiden.

Helaas was de timing hiervoor niet al te best. De volgende dag werden wij namelijk vroeg opgehaald voor een afspraak bij het ministerie van gezondheid. Dit omdat wij graag nog even 1 dag in een ander ziekenhuis wilden werken. Daar aangekomen hebben wij zeker een uur zitten wachten, maar de persoon die wij moesten hebben was er nog steeds niet. Toen werd ons even meegedeeld dat deze mevrouw helemaal niet aanwezig zou zijn deze dag. Gelukkig was er iemand die wist waar zij was. Dus 1,5 uur verder, weer terug in de auto gestapt en op naar de vrouw die wij moesten hebben. Daar aangekomen een klein praatje, en al met al kwam het er op neer dat het niet meer gaat lukken. Welkom in Gambia!
Gelukkig stond er die dag nog iets op het programma wat wel gewoon doorging. Een bezoekje aan Tanka Tanka. Dit is het enige psychiatrische ziekenhuis wat ze hebben in Gambia, opgezet door (hoe kan het ook anders) Nederlanders. Na vele verhalen waren wij natuurlijk erg nieuwsgierig geworden. Wel waren we van te voren ook al veel gewaarschuwd want het kan nog wel eens heftig zijn wat je ziet.
Maar wij zijn verpleegkundigen en kunnen dat wel aan zeiden we. En dat bleek ook. Hier werd het verschil met de zorg in Nederland nog eens even goed benadrukt. Er zijn ongeveer 85 patiënten en maar 4 verpleegkundigen op de dag. In de nacht maar 2. De patiënten worden helemaal plat gespoten. Het leken wel zombies, of volgens het personeel, robocops. Overal lagen er ook mensen daardoor op de grond. Er zit daar dan ook van alles, verslaafden, mensen met schizofrenie, dementerenden etc. Wat mij wel op viel is dat ze voor die mensen wel een programma hebben. Nagels lakken, voetballen, auto’s wassen en nog veel meer. Mannen en vrouwen hebben allebei een eigen vleugel die ’s nachts op slot gaat. Hierin begeven zich ook de douches en toiletten, iets waar je niet heel vrolijk van werd. Overal urine op de grond en poep aan de muur.
Na een uitgebreide rondleiding was het tijd om met de patiënten te gaan praten. Ik moet eerlijk bekennen, ik heb toen wel een beetje gelachen. Sommige begonnen te zingen, andere gaven geld en als je vroeg waarom ze daar zaten zeiden ze dat ze malaria of koorts hadden, en dat sommige al 3 maanden.
Na een tijdje was het genoeg geweest en tijd om weer terug te gaan naar Lamin.

Afgelopen vrijdag was het tijd voor onze eindbeoordeling. Ik was daar best een beetje zenuwachtig voor. Maar ik kan jullie vertellen, ik heb mijn stage hier afgesloten met een 8,5. Iets waar ik toch stiekem wel een beetje trots op ben. Ook de andere meiden hebben hun stage met een dikke voldoende afgesloten. Dit hebben wij dan ook even gevierd met een heerlijk diner bij een van de beste restaurants in Gambia.

En ja zoals jullie goed hebben gelezen, deze week geen dansjes. Zelfs niet om mijn mooie cijfer te vieren. Dit omdat er dit weekend een weekendje weg gepland stond naar Georgetown. Georgetown is een eiland in het binnenland van Gambia, hier werden de slaven verhandeld en getransporteerd naar James Island. Ook zitten er hier in de rivier nijlpaarden en krokodillen. Dit wilden wij natuurlijk wel graag meemaken.
Dus zaterdagochtend werden wij vroeg opgehaald door onze favoriete gids Omar. We zouden een “rondje” door Gambia maken dat weekend. Dus gingen wij zaterdag via de ferry weer naar de andere kant van de rivier. Hierna was het een rit van ongeveer 4,5 uur richting Georgetown. Onderweg hebben we eigenlijk iets te veel geslapen, en daardoor iets te weinig van het prachtige Gambia gezien. Maar wat we zagen was geweldig. Kilometers lang geen mens te bekennen en prachtige natuur, en dan ineens een klein dorpje met van die leuke olifantenhuisjes (van de rondje huisjes met olifantengras daken). Heel leuk om te zien hoe verschillend Gambia dan is. De mensen richting het binnenland zijn zoveel armer, hebben andere huisjes, geen elektriciteit en alleen maar 1 waterput. Ook werd alles hier nog gedaan met paard en wagen. Geweldig om te zien! Voordat wij in Georgetown aankwamen hadden wij eerste nog een stop bij de Wassu stone cirles. Dit waren cirkels van stenen. In deze cirkel lag een belangrijk persoon begraven. Deze worden niet meer gebruikt. Deze cirkels behoren nu tot de Unesco werelderfgoedlijst. Er leuk om dit even meegepakt te hebben. Maar snel door naar Georgetown.
In Georgetown aangekomen zijn we direct naar het kamp gereden waar wij zouden overnachten. En dat was leuk, kleine witte olifantenhuisjes, aan de rivier, geen elektriciteit maar een kaars en als kers op de taart hadden Eline en ik een bed in de vorm van een pizzapunt. Lekker back to basic. Nadat we onze huisjes hadden bewonderd was het tijd om met een bootje richting Georgetown te gaan. Hier zijn wij naar een slavenhuis geweest en hebben wij de slavenmarkt bezocht. Erg interessant en leerzaam was dat! Toen kwam eindelijk het ding waar wij het meeste naar hadden uitgekeken, krokodillen en nijlpaarden spotten op de rivier. Na een uur varen en niks gezien te hebben hadden we de hoop stiekem een beetje opgegeven, maar toen zagen we gelukkig ineens een krokodil. En na weer een stuk varen zagen we nijlpaard. Ik was zo blij, ik wilde zo graag een wilde nijlpaard zien. Ik was net een klein kind. Helaas was het hoogwater en konden we alleen een deel van zijn hoofd zien, maar dat maakte mij niet zo veel uit. Ik had een nijlpaard gezien en daar ging het om.
Toen was het tijd om weer richting het kamp te varen, maar goed ook want het koelde af (wel naar 20 graden) en wij hadden het ijskoud. En er stond nog iets leuks op het programma.
Het was natuurlijk 5 december, en dat is ook ons niet ontgaan. Daarom hebben ook wij aan sinterklaas gedaan. En dit midden in de bush bush. Wie kan dat zeggen, Sinterklaas vieren in de Gambia midden in de bush bush. En sinterklaas is sinterklaas niet zonder gedichten. Dus ook wij hadden lootjes getrokken, cadeautjes gekocht en gedichten gemaakt. En ik moet toegeven, dit jaar zaten er een paar hele goede dichtpieten tussen. We hebben dubbel gelegen van het lachen. En waar wij ook heel hard om hebben gelachen was Omar, hij was namelijk een soort van zwarte piet, hij had de cadeaus allemaal verzameld en koos er elke keer 1 uit. Natuurlijk ontbraken de kruidnootjes ook niet. Ja, dit was zo’n avond om nooit te vergeten!

De volgende dag wakker worden en de deur open doen en dan alleen maar apen om de huisjes heen zien. Ja dat was de echte bush bush. Na een lekker ontbijtje, die wij moesten beschermen tegen de apen, was het tijd om weer in de auto te stappen en terug te gaan. Officieel zouden we bij Georgetown de rivier oversteken en via de andere kant van Gambia terugrijden, maar helaas daar was de ferry kapot. Dus het eerste deel zijn we weer aan dezelfde kant teruggereden. Heel erg was dit niet, aangezien we die dag ervoor zoveel hadden geslapen. Nu zagen we pas echt goed hoe de omgeving was. Na 2 uur rijden kwamen we in het plaatsje waar we dan de ferry zouden nemen naar de andere kant. Nou, ik dacht dat de ferry bij Banjul al een hele belevenis was, maar deze ferry sloeg echt alles. Een wachtrij van ongeveer een dag, voor ons gelukkig niet want je kan ook altijd mensen omkopen. Hoeveel mensen, auto’s, paarden en vrachtwagens hier opgingen was niet normaal. Even was ik bang dat we de tocht niet zouden overleven, maar gelukkig zijn we veilig en wel aan de overkant gekomen. Aan de andere kant van de rivier zag je ook gelijk weer het verschil, deze kant lijkt zo veel meer ontwikkeld. En het is er zo veel groener. Beide kanten van de rivier hebben we nu gelukkig gezien. Na een tijdje rijden, vooral koeien en geiten ontweken te hebben, kwamen we weer terug in Lamin. Een heerlijk weekendje weg in Gambia.

Helaas is vandaag mijn laatste week aangebroken. Deze week zal vooral in het teken staan van opruimen, inpakken, stranddaagjes, souvenirtjes kopen en natuurlijk afscheid nemen.

Tot volgende week allemaal!